Rapuh 3/2019: O.T. Dussek (1)
Dalam ucapan kepada murid-murid yang telah lulus di sekolah latihan Sultan Idris Tanjung Malim, O.T. Dussek, ketua sekolah itu, dilapor menyatakan (seperti diterjemahkan daripada surat khabar Inggeris):
“Sekiranya awak semua dan juga ketua-ketua kampung tiada boleh memandukan orang-orang kampung kepada kehidupan yang lebih senang, lebih sihat dan lebih makmur siapalah lagi yang boleh. Awaklah sahaja orang-orang Melayu yang berpelajaran dalam bahasa awak sendiri.
Saya memandang kepada awak semua supaya menolong dalam pekerjaan itu. Awak ketahui baik-baik iaitu orang-orang yang pergi ke bandar kerana pelajarannya tinggal di dalam bandar itu serta berfikir dan membuat semacam orang-orang bandar berserta mereka itu lupakan kampungya sekali.
Hanyalah awak semua yang tinggal di dalam kampung-kampung itu mengetahui keadaan kehidupan yang sebenarnya di dalam kampung-kampung itu dan tertanggunglah di atas awak menimbulkan keadaan itu dan dengan seberapa daya upaya mencuba membaikkan lagi keadaan-keadaan itu.
Adalah seperkara lagi yang saya hendak menguatkan kepada awak iaitu kelapangan masa.
Orang-orang kampung sama ada guru-guru sekolah atau siapa-siapa lain semuanya ada kelapangan masa. Apakah awak hendak membuat dengan masa yang lapang itu? Adakah awak hendak duduk dengan sia-sia sepanjang-panjang hari di kedai-kedai kopi atau adakah awak hendak mencuba membaikkan lagi keadaan itu? Adakah awak hendak bermain atau duduk-duduk sahaja? Seperti main catur, bridge, bunyi-bunyian, menyanyi dan main wayang atau membaca? Atau adakah awak hendak hilangkan apa yang telah dibelajar dan apa yang awak telah biasa membuat di sekolah ini? Saya hendaklah menyebut sedikit darihal benih Tanah Melayu iaitu berhutang. Nampaknya semua orang-orang kampung ada berhutang sungguhpun telah dijalankan berbagai-bagai ikhtiar bagi menolongnya.
Saya bukannya menyalahkan awak semua kerana keadaan yang ada pada masa ini tetapi tentang yang berkenaan dengan sekolah-sekolah maka saya berkehendak menolong awak semua. Patutlah awak semua masuk menjadi ahli di dalam sebuah persekutuan berhidup dengan lebih baik dan mengurangkan serba-serbi perbelanjaan awak.
Tiap-tiap seorang daripada awak semua ada menyimpan wang di dalam bank simpanan dan sungguhpun tiada banyak pada masa ini tetapi hendaklah awak cuba menambahkan jumlahnya. Pada fikiran saya tiap-tiap seorang guru sekolah itu patut dipaksakan menyimpan wang di dalam bank simpanan itu dan memasukkan 10 peratus daripada gajinya ke dalam bank itu pada tiap-tiap bulan.
Awak mesti juga kerja sama-sama. Rasa saya barang yang dikehendaki besar sekali di kampung-kampung itu ialah kedai-kedai di dalam hampir-hampir tiap-tiap kampung maka tuan kedai kecil itu memegang semua perniagaan iaitu maknanya memegang semua wang itu dan didapatinya keuntungan daripada kedainya itu serta pula berkuasa di atas orang-orang kampung dengan sebab mereka itu berhutang kepadanya.
Bilalah lagi orang-orang Melayu hendak membuat pekerjaan itu. Di Tanjung Malim ada sebuah sekolah kerjasama itu yang telah berjalan lebih daripada dua tahun lamanya dan belum jatuh lagi.
Apa sebab tiada boleh dibuat begitu di dalam tiap-tiap kampung dan apa sebab orang-orang Melayu tidak boleh membeli beras dan lain-lain makanan daripada orang-orang Melayu juga.
Berkenaan dengan ini saya ada dapat mengetahui iaitu ada sekurang-kurangnya tiga buah kedai Melayu di Tapah dan adalah lebih kurang 20 buah kedai-kedai Melayu di dalam negeri Selangor.”
(Lihat, “Nasihat Tuan O.T. Dussek”, Lembaga Malaya, keluaran yang kelima puluh satu, 25 November 1935=29 Syaaban 1354, muka 14).
Gambar O.T. Dussek bersumberkan buku, Awang Had Salleh, 1974. “Pelajaran dan Perguruan Melayu di Malaya Zaman British”, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, cetakan pertama.
No comments:
Post a Comment